Μόνιμη έκθεση
Η λέξη “τηλεπικοινωνίες” είναι πολύ πρόσφατη. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στη Γαλλική γλώσσα μόλις το 1904 και συνδέεται με την τεχνολογική πρόοδο και την επέκταση της παγκοσμιοποίησης κατά την βιομηχανική εποχή. Ωστόσο η έννοια και η ανάγκη της επικοινωνίας από μακριά είναι αρχαιότατη. Οι τηλεπικοινωνίες εξυπηρέτησαν στην αρχή σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικές ανάγκες . Οι κύριοι τρόποι μετάδοσης μηνυμάτων από απόσταση κατά την προ-ηλεκτρκή περίοδο ήταν ηχητικοί και οπτικοί. Σάλπιγγες και πυρσοί ήταν οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι προειδοποίσης για τον ερχομό του εχθρού, την κίνηση των στρατευμάτων ή το αποτέλεσμα μιας μάχης.
Αν η τηλεπικοινωνία ορίζεται ως η μετάδοση πληροφοριών μέσω ηλεκτρομαγνητικών σημείων, τότε γίνεται φανερό ότι το πεδίο των τηλεπικοινωνιών συνδέεται άρρηκτα με τον ηλεκτρισμό και τις πρακτικές εφαρμογές του. Παρόλο που ο ηλεκτρισμός είναι παιδί του Διαφωτισμού, οι πρακτικές εφαρμογές του εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα . Εφευρέσεις, όπως η μπαταρία , ο ηλεκτρικός λαμπτήρας, ή το εναλλασσόμενο ρεύμα άλλαξαν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι συνέπειες για την οικονομία και τις τηλεπικοινωνίες ήταν ραγδαίες και προκάλεσαν με τη σείρα τους τη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση στα τέλη του 19ου αιώνα.
Η έναρξη της Τηλεγραφίας στην Ελλάδα γίνεται το 1859 με την πόντιση του υποβρύχιου καλωδίου που συνδέει τον Πειραιά με την Ερμούπολη, το σημαντικότερο λιμάνι της Ελλάδας μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Η επέκταση των τηλεπικοινωνιών ακολούθησε την επιτάχυνση της τεχνοοικονομικής υποδομής. Όπως και τόσες άλλες χώρες, τα τηλεγραφικά σύρματα ταξίδευαν μαζί με τις σιδηροδρομικές γραμμές, αν και πάντα δινόταν προτεραιότητα στα υποβρύχια καλώδια λόγω του εμπορίου, της ναυσιπλοΐας και της νησιωτικής φύσης του ελληνικού χώρου.
Το 1892 με την ψήφιση του νόμου Τρικούπη “περί τηλεφωνικής συγκοινωνίας” ξεκινά η τηλεφωνία στην Ελλάδα. Το 1895 ιδρύεται η υπηρεσία των Τ.Τ.Τ (Ταχυδρομεία, Τηλεγραφία, Τηλεφωνία) που θα κυριαρχήσει για μισό αιώνα. Μέχρι τη δεκαετία του 1920 η επέκταση του τηλεφωνικού δικτύου είναι πολύ αργή. Όλα αλλάζουν το 1930 με την ίδρυση της Ανώνυμης Ελληνικής Τηλεφωνικής Εταιρείας (ΑΕΤΕ) από την Siemens & Halske. Δημιουργούνται νέες εγκαταστάσεις, υιοθετείται το σύστημα της αυτόματης τηλεφωνίας αντί της χειροκίνητης και το δίκτυο ανακατασκευάζεται με υπόγειες και εναέριες γραμμές.
Στις αίθουσες του Μουσείου έχει αποκατασταθεί ένα από τα πρώτα τηλεοπτικά στούντιο στην Ελλάδα. Κατασκευάστηκε από τη γαλλική εταιρία Thomson και αποκτήθηκε από τον ΟΤΕ το 1968, λίγο μετά την επίσημη έναρξη της ελληνικής τηλεόρασης.Λειτούργησε πειραματικά στον 5ο όροφο του συγκροτήματος ΥΜΑ-ΝΥΜΑ (Υπεραστικό Μέγαρο Αθηνών – Νέο Υπεραστικό Μέγαρο Αθηνών), στην Πατησίων. Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκε για εξωτερικές μεταδόσεις, καθώς και για τη μετάδοση τηλεοπτικού σήματος και εκπομπών από τον Πύργο του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της Διεθνούς Έκθεσης.
Προηλεκτρική περίοδος
Η λέξη “τηλεπικοινωνίες” είναι πολύ πρόσφατη. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στη Γαλλική γλώσσα μόλις το 1904 και συνδέεται με την τεχνολογική πρόοδο και την επέκταση της παγκοσμιοποίησης κατά την βιομηχανική εποχή. Ωστόσο η έννοια και η ανάγκη της επικοινωνίας από μακριά είναι αρχαιότατη. Οι τηλεπικοινωνίες εξυπηρέτησαν στην αρχή σχεδόν αποκλειστικά στρατιωτικές ανάγκες . Οι κύριοι τρόποι μετάδοσης μηνυμάτων από απόσταση κατά την προ-ηλεκτρκή περίοδο ήταν ηχητικοί και οπτικοί. Σάλπιγγες και πυρσοί ήταν οι πιο συνηθισμένες μέθοδοι προειδοποίσης για τον ερχομό του εχθρού, την κίνηση των στρατευμάτων ή το αποτέλεσμα μιας μάχης.
Ηλεκτρισμός και μεγάλοι εφευρέτες
Αν η τηλεπικοινωνία ορίζεται ως η μετάδοση πληροφοριών μέσω ηλεκτρομαγνητικών σημείων, τότε γίνεται φανερό ότι το πεδίο των τηλεπικοινωνιών συνδέεται άρρηκτα με τον ηλεκτρισμό και τις πρακτικές εφαρμογές του. Παρόλο που ο ηλεκτρισμός είναι παιδί του Διαφωτισμού, οι πρακτικές εφαρμογές του εμφανίστηκαν τον 19ο αιώνα . Εφευρέσεις, όπως η μπαταρία , ο ηλεκτρικός λαμπτήρας, ή το εναλλασσόμενο ρεύμα άλλαξαν την καθημερινή ζωή των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι συνέπειες για την οικονομία και τις τηλεπικοινωνίες ήταν ραγδαίες και προκάλεσαν με τη σείρα τους τη δεύτερη βιομηχανική επανάσταση στα τέλη του 19ου αιώνα.
Τηλεγραφία
Η έναρξη της Τηλεγραφίας στην Ελλάδα γίνεται το 1859 με την πόντιση του υποβρύχιου καλωδίου που συνδέει τον Πειραιά με την Ερμούπολη, το σημαντικότερο λιμάνι της Ελλάδας μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. Η επέκταση των τηλεπικοινωνιών ακολούθησε την επιτάχυνση της τεχνοοικονομικής υποδομής. Όπως και τόσες άλλες χώρες, τα τηλεγραφικά σύρματα ταξίδευαν μαζί με τις σιδηροδρομικές γραμμές, αν και πάντα δινόταν προτεραιότητα στα υποβρύχια καλώδια λόγω του εμπορίου, της ναυσιπλοΐας και της νησιωτικής φύσης του ελληνικού χώρου.
Τηλεφωνία
Το 1892 με την ψήφιση του νόμου Τρικούπη “περί τηλεφωνικής συγκοινωνίας” ξεκινά η τηλεφωνία στην Ελλάδα. Το 1895 ιδρύεται η υπηρεσία των Τ.Τ.Τ (Ταχυδρομεία, Τηλεγραφία, Τηλεφωνία) που θα κυριαρχήσει για μισό αιώνα. Μέχρι τη δεκαετία του 1920 η επέκταση του τηλεφωνικού δικτύου είναι πολύ αργή. Όλα αλλάζουν το 1930 με την ίδρυση της Ανώνυμης Ελληνικής Τηλεφωνικής Εταιρείας (ΑΕΤΕ) από την Siemens & Halske. Δημιουργούνται νέες εγκαταστάσεις, υιοθετείται το σύστημα της αυτόματης τηλεφωνίας αντί της χειροκίνητης και το δίκτυο ανακατασκευάζεται με υπόγειες και εναέριες γραμμές.
Τηλεοπτικό στούντιο
Στις αίθουσες του Μουσείου έχει αποκατασταθεί ένα από τα πρώτα τηλεοπτικά στούντιο στην Ελλάδα. Κατασκευάστηκε από τη γαλλική εταιρία Thomson και αποκτήθηκε από τον ΟΤΕ το 1968, λίγο μετά την επίσημη έναρξη της ελληνικής τηλεόρασης.Λειτούργησε πειραματικά στον 5ο όροφο του συγκροτήματος ΥΜΑ-ΝΥΜΑ (Υπεραστικό Μέγαρο Αθηνών – Νέο Υπεραστικό Μέγαρο Αθηνών), στην Πατησίων. Παράλληλα, χρησιμοποιήθηκε για εξωτερικές μεταδόσεις, καθώς και για τη μετάδοση τηλεοπτικού σήματος και εκπομπών από τον Πύργο του ΟΤΕ στη Θεσσαλονίκη κατά την περίοδο της Διεθνούς Έκθεσης.
